NO DOY (do galego "non dou")
Esta expresión tan tipicamente galega e tan dificilmente entendible para alguén que non sexa galeg@ - case iguala á mítica frase “malo será” – ten unha profundidade de contido que a miúdo @s propi@s galeg@s esquecemos cando a estamos a usar. E podo dicir que na miña vida oín tantas veces seguidas esta frase como nos últimos anos.
O Dicionario da Real Academia Galega da unha definición breve, pero moi clara da
expresión dar + participio: “ser capaz de, conseguir acabar a acción
ou proceso iniciados”.
No castelán
de Galicia úsase moi habitualmente omitindo o verbo que define o que non somos
capaces de realizar “no doy (hecho….)”.
No noso
club esta expresión está “prohibida”, non porque incumpra con algún tipo de
estraña regra interna, senón porque na meirande parte das veces que a escoito
sae no momento no que ou só fixemos un intento, ou mesmo nin o iniciamos. E
resulta interesante ver como certas expresións acaban por convertese nun modo
de vivir. Apenas empezamos algo que xa nos rendemos ou, dito doutro xeito, non
se pode acabar o que non se inicia.
Moit@s
judokas cando intentan facer unha técnica, xa están exclamando “non dou” e
crendo en moitos casos que realmente nunca serán capaces de facela. De certo
xeito é como cando de pequen@s, antes de probar unha comida, xa dicimos que non
nos gusta e non a comemos nunca.
O gran actor e director Clint Eastwood no seu magnífico filme Million
dollar baby formula esta cuestión da seguinte maneira: ¿é mellor non
intentalo e así non hai risco de facer mal algo? ¿intentalo e que saia ben ou
mal? ¿co tempo reprocharse a un mesmo
que nin sequera o intentamos?
Se cadra o que importa non é tanto que
nos saia mellor ou peor, antes ou despois, senón polo menos intentalo con todos
os medios posibles e non facer do “no doy” unha filosofía de vida.
M. Mallo
Comentarios
Publicar un comentario